Dean Haitani (Aus) tiltle: 47 Stones music: Blues release date: 2018 label: independent info artist: Dean Haitani © Rootsville 2018

Wanneer de blues organisators komen aandraven dat er geen vernieuwing meer is moet ik steeds een lach proberen te onderdrukken wat dan weer resulteert in een discussie alom. De fout is dat er genoeg steengoede blues omhanden is maar er steeds wordt gevist in dezelfde vijver. Een schoolvoorbeeld hiervan is deze Dean Haitani. Ik moet toegeven dat ook deze '47 Stones' mijn eerste kennismaking is met Dean Haitaini, maar ik al vanaf de eerste noot verloren ben van zijn heerlijke sound.

Dean werd geboren in een klein stadje in Victoria, Australië, waar zijn vroegste invloed zijn vader James was, die piano, harmonica en accordeon speelde. Zijn moeder was ook een goede zangeres, maar beide ouders speelden nooit professioneel muziek. Toen hij vier was, werd Dean blootgesteld aan een hele reeks muziek uit de verzameling van zijn vader, waaronder country-artiesten zoals Hank William's, Slim Whitlam, Willie Nelson en Freddie Fender.

Dean luisterde naar veel muziek op de radio, popmuziek en Australische bands zoals Cold Chisel, Goanna, Paul Kelly enz. Maar het was Dean's eerste gitaarleraar, Steve Brown die Dean to the Blues introduceerde met een ​​kopie van BB King's "Live at Cook County". Deze introductie maakte Dean verslaafdwerd aan de blues en leidde hem naar Jimi Hendrix, Stevie Ray Vaughan, Johnny Winter, Albert Collins, Clarence Gatemouth Brown, Robert Cray en Jeff Healey.

Via de lokale muziekwinkel van Dean raakte Dean verbonden met de zussen van Lee Kernaghan, Tania en Fiona en speelde hij enige tijd in een trio met hen. Daarna verhuisde hij naar Melbourne om de blues scène. Na 5 jaar in de muziekscene van Melbourne gewerkt te hebben en weinig geld te verdienen, besloot Dean naar Queensland te verhuizen om muziek te spelen waar hij 6 jaar doorbracht voordat hij naar Sydney verhuisde.

Op deze '47 Stones' vinden we 12 nummers terug en opent hij al onmiddellijk stevig met 'Sweet Little Angel'. Een nummer met als intro een stevig stukje slide maar door toevoeging van de andere instrumenten ontaard in een heerlijke blues, incluis een barrelhouse piano. Titeltrack '47 Stones' neemt ons dank zij de trompet mee richting ander kant van de wereld en meer bepaald naar 'Bourbon Street'. Blues om gewoonweg bij weg te dromen. Ook met Tab Benoit's 'Georgia' blijven we bij één van onze geliefde buurten wanneer het blues betreft.

Het album is in perfecte balans wanneer het eigen originals betreft en zo komen we uit bij mijn 'numero uno' van de blues, BB King. Dean schudt hier een zeer gewaardeerde versie van diens 'The Thrill is Gone' uit de mouw. Altijd mooi om horen wanneer er een versie wordt gespeeld die net dat tikkeltje anders is maar het nummer met respect behandelt. Een bewijs ook dat Dean Haitani ook onder de voeten kan met de gitaar.

Ook op zijn daaropvolgende original 'Gotta Find My Way' bewijst Dean dat hij soul en blues perfect weet te verenigen. Ook zijn stem heeft die heerlijke aanstekelijke klankkleur die zowel bluesy al soulvol is. Met een dosis aanstekelijke jazzy swing brengt hij vervolgens 'One More Cup'. Een nummer waarbij het ontzettend moeilijk wordt om te blijven zitten. Totaal anders wordt het dan weer wanneer Dean 'Dixie Chicken' van Litlle Feat onder handen neemt en een hoop nostalgie weet op te wekken maar ook zo weer richting NOLA wenkt.

Met nummers als 'Following The Sun' en het afsluitende 'Times Like This' weet Dean Haitani zoveel diversiteit in zijn muziek te steken dat hij iedere blues liefhebber zonder moeite kan bekoren, wij zijn al fan vanaf nummer '1'.

tracks:

01 Sweet Little Angel
02 47 Stones
03 Starrting Time
04 The Thrill is Gone
05 Don't Lie Down (unless you're dying)
06 Georgia
07 Gotta Find My Way
08 Still Waiting For My Train
09 One More Cup
10 Dixie Chicken
11 Following The Sun
12 Times Like This